วันจันทร์ที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2554

嵐 's smile

จาก CM ตัวใหม่ล่าสุดของ au ใครที่ได้ดูแล้วส่วนใหญ่จะชมว่าภาพสวย เพลงเพราะ  แน่นอน เพลงต้องเพราะอยู่แล้ว  
เพลง Boku ga Boku no Subete ของ
ภาพของห้าหนุ่มอาราชิที่ถ่ายออกมาได้สวย ดูนุ่มนวล สบายตา
ทุกคนมีรอยยิ้ม ที่ดูแล้วให้ความรู้สึกอบอุ่น ผ่อนคลาย เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง มีพลังที่จะก้าวเดินต่อไปข้างหน้า ไม่ท้อถอยกับชีวิต ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม




ภาพเริ่มต้นด้วยนิโนะ รูปหน้าด้านข้าง สวยมาก ยิ้มน้อยๆ ตามสไตล์ของนิโนะ แน่นอน ไม่ลืมดวงตาจิกใส่กล้องและเผื่อแผ่อำนาจในดวงตาคู่นั้นมาถึงคนดูด้วยเสมอ








น้อง จุน ตามมาติดๆ เดินยิ้มอย่างอ่อนโยน แต่ให้ความรู้สึกที่มั่นคงแบบน้องจุน  แต่เสียดายน่าจะโคลสใบหน้าน้องจุนชัดๆนิ่งๆสักหน่อย จะสวยมาก







คน ต่อมา เขาล่ะ เจ้าของรอยยิ้ม อบอุ่น ยิ้มแบบเต็มที่กับชีวิต แม้จะมีริ้วรอยที่หางตามากมาย แต่ทำให้ต้องยิ้มตามไปด้วยทุกครั้ง ไอบะภาพหน้าชัดเจน รู้สึกว่าแช่ภาพที่คนนี้นานกว่าใครๆเลย  (สงสัยตากล้องเพลินกับรอยยิ้ม)
  






คนต่อมา โชคุง  คนนี้ดูเหมือนถ่ายมาจากมุมในห้อง ภาพไกลไปนิด (หรือโชคุงอาจจะงานยุ่งมาก ไม่สามารถออกมาถ่ายข้างนอกได้เหมือนเพื่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้ค่ะ) ดูจากภาพแล้วคนอื่นๆถ่ายนอกอาคาร แต่โชคุงถ่ายภายในอาคาร ดูมืดสลัว และภาพไม่ได้โคลสใบหน้าใกล้ๆด้วย...








คนสุดท้าย โอจัง ยิ่งอายุมากขึ้น หน้าตากลับยิ่งดูเด็กลง อาจเป็นเพราะผมทรงใหม่สั้นกุดนี้ก็ได้ สายตาที่จ้องมองออกไปไกลๆ ด้วยรอยยิ้มสบายๆ อิสระ แบบโอจัง (โอจังอาจมองแล้วคิดอยากแอบไปตกปลาก็เป็นได้นะ)


ทั้งหมดเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นหลังจากที่ได้ดู CM นี้ไป หลายรอบค่ะ
ดูไปยิ้มไป มีความสุขมาก  จนอดเอามาเขียนไม่ได้ค่ะ
และเมื่อมันเป็นเพียง  ความรู้สึก
ดังนั้น ที่เขียนมาทั้งหมดนี่ อาจไม่ตรงกับความเป็นจริงเลยก็ได้นะ
เป็นความคิดจินตนาการต่อ เพิ่มเติม  ฟุ้งซ่าน  เวิ่นเว้อ ของผู้เขียนเองหลังจากดู CM เท่านั้นค่ะ  อิ อิ
----------------------------------------------------


credit

Ohmiya

เป็น ดุ๊กดิ๊ก ที่ทำขึ้นเพื่อสนอง NEED ตัวเองล้วนๆค่ะ

วันศุกร์ที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2554

pic-fic

รวม picfic เก่าๆ มาเก็บไว้อ่านเล่นยามว่างค่ะ


เริ่มจาก มาซากิ ไอบะ ชายผู้ไม่เคยยอมแพ้แก่ทุกสิ่ง ไม่ว่าในรายการจะให้ทำอะไร  ไอบะจัง จะต้องทำเกินร้อยทุกครั้ง





แม้ว่าความพยายามจะไม่สำเร็จ  ก็ไม่เป็นไร 
ไอบะจังถือว่าได้ทำเต็มที่แล้ว ไม่เสียใจสักนิด





ล้มเหลวก็ลองใหม่   คราวนี้ต้องตั้งใจให้มากกว่าเดิม  
ต้องตอบถูกให้ได้สักครั้ง
และในที่สุด...... 
เย้ เย้  เย้  ความพยายามก็สำเร็จ    
ดูจากสีหน้าภาคภูมิใจสุดๆของไอบะจังสิ






นี่แหละ...รางวัลแห่งความพยายาม
แม้ตอนกิน ก็ยังดูน่าอร่อยซะเหลือเกิน